-
1 przeczyć
-ę, -ysz, za-; perf; vi* * *ipf.(= negować) contradict, negate, deny, belie ( czemuś sth); przeczyć samemu sobie contradict o.s.; jego czyny przeczą słowom his deeds go counter to l. belie his words; fakty temu przeczą the facts contradict it.The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > przeczyć
-
2 przecz|yć
impf vi 1. (negować) to contradict [osobie, słowom, faktom, prawdzie]- do niczego się nie przyznawał, wszystkiemu przeczył he denied everything- przeczyła sama sobie she contradicted herself- przeczyli sobie wzajemnie they contradicted each other- nie przeczę, że zdarzały się pomyłki I don’t deny that mistakes have been made- nie przeczę, bywają i takie wypadki, ale… it’s true, it sometimes happens like that, but… ⇒ zaprzeczyć2. (być w sprzeczności) to contradict, to contravene; [przepisom] to belie [faktom]- jego słowa przeczyły czynom his words belied his deeds- fakty temu przeczą facts contradict it- ten pomysł przeczy logice/zdrowemu rozsądkowi this idea defies logic/common senseThe New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > przecz|yć
-
3 przeczyć
См. также в других словарях:
przeczyć — ndk VIb, przeczyćczę, przeczyćczysz, przecz, przeczyćczył 1. «odmawiać słuszności komuś, czemuś, nie zgadzać się z kimś, z czymś; negować, zaprzeczyć» Z niczym się nie zgadzał, wszystkiemu przeczył. Przeczył samemu sobie. 2. «być w sprzeczności,… … Słownik języka polskiego
